جایابی بهینه تولید پراکنده با در نظر گرفتن مدل بار و قید پایداری ولتاژ

پیشرفت های اخیر در تکنولوژی و تغییر ساختار اقتصادی صنعت برق باعث شده است تا، بکارگیری دوباره واحدهای تولید پراکنده (dg) مورد توجه قرار گیرد. از دلایل بکارگیری واحدهای تولید پراکنده نسبت به نیروگاه های بزرگ می توان به محدودیت در ساخت خطوط انتقال جدید، بازار آزاد برق، افزایش تقاضا برای برق با قابلیت اطمینان بالاتر و تغییر سیاست های زیست محیطی اشاره نمود. هدف تحقیق حاضر پیدا کردن مکان بهینه و ظرفیت dg در شبکه توزیع می باشد. در سال های اخیر برای حل مسئله، روش هایی با توابع هدف متفاوت به کار گرفته شده است. بیشتر تحقیقات انجام شده با هدف کاهش تلفات، بهبود پروفیل ولتاژ، کاهش هزینه ها، افزایش سود و افزایش قابلیت اطمینان سیستم می باشد. در این تحقیق هدف از جایابی بهینه ی dg افزایش پایداری سیستم و همچنین کاهش هزینه-های ناشی از بکارگیری dg می باشد. به منظور بررسی دقیق تر از مدل های غیر خطی بار وابسته به ولتاژ نیز در مدل کردن سیستم استفاده شده است. فاصله ی نقطه ی کار سیستم تا ناپایداری ولتاژ (حاشیه پایداری ولتاژ) به عنوان یک معیار استاتیکی ولتاژ مورد استفاده قرار گرفته است که این حاشیه توسط تحلیل مدال محاسبه شده است. جهت مسئله-ی بهینه سازی از الگوریتم ژنتیک چند هدفه که قابلیت خوبی جهت حل این گونه مسائل دارد، استفاده شده است. نتایج شبیه سازی بر روی سیستم تست 14 باسه ی ieee پیاده شده و نتایج شبیه سازی روش پیشنهادی ارائه شده است.